Το χρέος το 2011 διαμορφώθηκε στα 352 δισ. ευρώ ή 161% του ΑΕΠ.
Από αυτά τα 206 είναι σε ιδιώτες (τράπεζες, ταμεία, ιδιώτες κερδοσκόποι...) και το υπόλοιπο στην ΕΚΤ και την τρόικα.
Το χρέος που κατέχουν οι ιδιώτες αφορά 50 δισ. στις ελληνικές τράπεζες και 30 δισ. ευρώ τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία.
Με το «κούρεμα» των ιδιωτών το χρέος του μειώνεται στα 252 δισ. ευρώ.
Το χρέος «κουρεύεται» ως εξής. Καθένας που κατέχει ένα ομόλογο 100 ευρώ, χάνει τα 50 και μένουν να λάβει άλλα 50 ευρώ. Από τα 50 που μένουν λαμβάνει 15 μετρητά τώρα στο χέρι και για τα υπόλοιπα 35 ευρώ λαμβάνει ένα ομόλογο 30ετές.
Το ομόλογο αυτό έχει 10ετή περίοδο χάριτος. Αυτό σημαίνει πως τα πρώτα δέκα χρόνια η Ελλάδα δεν πληρώνει χρεολύσια, δηλ. δεν αποπληρώνει κεφάλαιο. Πληρώνει μόνο τόκους. Το κεφάλαιο θα αρχίσει να το πληρώνει μετά από το 10ο έτος για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Το επιτόκιο αυτών των νέων ομολόγων είναι το αντικείμενο των διαπραγματεύσεων των ημερών.
Μιλάμε για ένα ποσό 100 δισ. ευρώ που θα παραμείνει σαν χρέος στους ιδιώτες. Ένα επιτόκιο 5% σημαίνει πως η Ελλάδα θα πληρώνει κάθε χρόνο 5 δισ. ευρώ. Ένα επιτόκιο 3% σημαίνει πως θα πληρώνει 2 δισ. λιγότερα.
Ας πάμε πάλι στην αρχή.
Συνολικό χρέος των 352 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 200 δισ. ευρώ ανήκουν σε ιδιώτες, τα οποία θα γίνουν μετά το «κούρεμα» 100 δισ. ευρώ.
Για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί να δανειστούμε και να πληρώσουμε μετρητά 30 δισ. ευρώ στους «κουρευόμενους» σαν «καραμέλα» συμμετοχής και άλλα 30 δισ. ευρώ να πάνε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να μην καταρρεύσουν και μας συμπαρασύρουν...
Αυτά αθροίζουν ένα σύνολο 60 δισ. ευρώ. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και το ποσό του κρατικού ελλείμματος του 2012 και κάποιες άλλες ανάγκες του δημοσίου.
Ήτοι, (30 δισ. + 30 δισ. + Χ = 60+Χ δισ. ευρώ. Άρα, από τα 100 του κουρέματος τα 60+Χ δισ. απλά αλλάζουν χέρια και από τους ιδιώτες περνάνε στο EFSF και τους ευρωπαίους φορολογούμενους.
Από τα 100 δισ. του «κουρέματος» αν αφαιρέσουμε τα 60 +Χ δισ. ευρώ ίσως να μην μένει και τίποτα.
Άρα, φρούδες οι ελπίδες;...
Όχι. Τα 30 δισ. των τραπεζών δεν χαρίζονται, αλλά δίνονται για την εξυγίανση των τραπεζών έναντι συμμετοχής σε αυτές, είτε με κοινές είτε με προνομιούχες μετοχές. Το πιθανότερο είναι η ανακεφαλαιοποίηση να γίνει με ένα συνδυασμό κοινών και προνομιούχων μετοχών.
Στη συνέχεια όταν οι τράπεζες θα έχουν "καθαρίσει" και θα έχουν αρχίσει να λειτουργούν με φυσιολογικούς όρους, η συμμετοχή σε αυτές θα πωληθεί. Το λογικότερο είναι πως η συμμετοχή θα πωληθεί σε υψηλότερες τιμές από αυτή της ανακεφαλαιοποίησης. Το αμερικάνικο δημόσιο αποκόμισε σημαντικά κέρδη από την ανάλογη στήριξη που προσέφερε στις τράπεζες το 2008.
Μένει ο παράγων Χ ο οποίος ουσιαστικά εξαρτάται από τα κρατικά ελλείμματα τα επόμενα χρόνια. Αν μηδενιστούν τα ελλείμματα θα μηδενιστεί και ο Χ. Αν τα ελλείμματα γίνουν πλεονάσματα ο Χ θα αυξάνει την επίδραση του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους.